Octrooi op software
Historisch gezien was het alleen mogelijk om octrooi te krijgen op technische uitvindingen, zoals gloeilampen, scheerapparaten, medicijnen enzovoorts. Nadat programmeren van computers op grote schaal praktisch mogelijk werd, en er behoefte ontstond voor bescherming van programma's, besloten de meeste landen dat software te abstract of ongrijpbaar was om voor octrooien in aanmerking te komen. Het auteursrecht werd dan ook de meest gebruikelijke manier om computerprogramma 's te beschermen.
De trend van de afgelopen tien jaar was echter om steeds meer functionaliteit in software te realiseren. Alhoewel het zonder meer mogelijk was om octrooi te krijgen op een stuk hardware dat een bepaalde technische functie vervult, was dat niet het geval bij een stuk software dat precies dezelfde functie uitvoerde. Om dit gemis in bescherming op te heffen ontstond een steeds grotere druk op de diverse Octrooiraden om octrooi te verlenen op software ("software patenten"). Deze druk leidde er uiteindelijk toe dat nu octrooi kan worden verkregen op vrijwel elke nieuwe techniek die in software kan worden gerealiseerd.
Het vakgebied van de informatica is echter voornamelijk gedocumenteerd in handboeken en broncode. Tijdschriften en elektronische publicatie van artikelen waren veel in mindere mate beschikbaar. Dit maakte het moeilijk voor Octrooiraden om de nieuwheid van uitvindingen in te schatten. Hierdoor werden relatief groot aantal octrooien verleend voor uitvindingen die volgens deskundigen voor de hand lagen. Octrooi op software is dan ook een gevoelig punt van discussie.
