De auteursrechtelijke status van hyperlinks naar MP3's
Het auteursrecht verbiedt het aanbieden van beschermde muziek op een website zonder toestemming. Wie dat toch doet, kan snel een boze brief van de BUMA/Stemra of RIAA verwachten, en loopt het risico van een rechtszaak. Een 'oplossing' voor dat probleem, is de muziekbestanden dan elders in de wereld op een server te zetten, en vanuit Nederland alleen een doodgewone hyperlink direct naar die bestanden aan te bieden. Maar is die hyperlink dan wel zo doodgewoon?
Of en in hoeverre een hyperlink als inbreukmakend of onrechtmatig aan te merken valt, verschilt van land tot land. Bovendien is er de complicerende factor dat rechtszaken om technische redenen vaak moeilijk te vergelijken zijn.
Inhoudsopgave
Webpagina's met hyperlinks naar MP3's
Er is op zich niets mis met het aanbieden van links naar bestanden op een webserver (waar dan ook) die eindigen op de extensie .mp3, of waar MPEG level 1 layer 3 gecodeerde informatie in staat. Wat niet mag, is het aanbieden van auteursrechtelijk beschermde werken van derden zonder hun toestemming. En dan maakt het niet uit of dat in het MP3-formaat is, of in welk ander formaat dan ook. Wie dat doet, kan op korte termijn boze brieven van auteursrechten-organisaties als de BUMA/Stemra of de RIAA verwachten, en een rechtszaak aan zijn broek krijgen als hij niet meewerkt.
Om dat soort problemen te vermijden, gaan mensen dan die bestanden niet zelf hosten (aanbieden), maar pagina's met links naar andermans site neerzetten. Die site staat dan het liefst in Bamboestan of Oegwambibi�, waar het starten van rechtszaken over auteursrechten in de praktijk erg lastig is. De BUMA, ook niet gek, gaat dan dus de beheerders van de sites met de links aanschrijven en eisen dat ze die weghalen. Die claimen dan dat ze niks inbreukmakends aanbieden, en na wat verder geschreeuw heen en weer komt er dan een rechtszaak.
Jurisprudentie omtrent hyperlinks naar MP3's
De jurisprudentie op dit punt verschilt nogal van land tot land. Bovendien is er de complicerende factor dat de zaken om technische redenen vaak moeilijk te vergelijken zijn.
Nederland
In 1999 besliste de Nederlandse rechter dat als een provider gewezen is op de aanwezigheid van links naar inbreukmakende materialen, hij onzorgvuldig handelt (en dus schadeplichtig is) als hij die dan niet weghaalt. Lees verder in De inbreukmakendheid van hyperlinks.
België
In België is een uitspraak van het Gerechtshof inzake IFPI en Polygram vs Belgacom Skynet leidend. Een gebruiker van Skynet bood op zijn website links aan naar MP3's op servers in het buitenland. De IFPI eisten van de provider dat deze de website zou sluiten, omdat de eigenaar van de website volgens hen niet voldoende meewerkte.
Het Hof oordeelde dat een ISP alleen de plicht heeft om links te verwijderen/blokkeren als de klager specifiek aanwijst welke links "illegaal" zijn, en bewijs aanlevert waarom. Blijkt de klacht onterecht, dan is de klager aansprakelijk voor de schade die de klant leed.
De Verenigde Staten
In Amerika bestaat sinds 1998 de Digital Millennium Copyright Act (DMCA). Deze wet verbiedt -onder andere- het bewust linken naar materiaal dat inbreuk maakt op auteursrechten. Als de aanbieder van de link niet wist en niet had moeten weten dat het materiaal inbreukmakend was, kan hij niet worden vervolgd. In de praktijk betekent dat dat de aanbieder van een link in actie moet komen zodra hij op de hoogte wordt gesteld van het feit dat een bestand waarnaar hij linkt, inbreukmakend is.
